1- سولفیده شدن
هنگامی که فعالیت گوگرد (فشار جزئی، غلظت) محیط گازها به اندازه کافی بالا است، فازهای سولفید می توانند به جای فاز اکسید تشکیل شوند. در سال های اخیر مکانیزم های تشکیل سولفید در محیط های گاز و زیر رسوبات نمک های مذاب یافت شده است. در اکثر محیط هایی که آلیاژهای مقاوم به اکسیداسیون وجود دارند، Al2O3 یا Cr2O3 باید در مواجه با هر نوع سولفید در اولویت قرار گیرند. و حمله سولفیدی مخرب عمدتا در محل هایی است که اکسید محافظ آن تخریب شده است. به نظر می رسد، زمانی که گوگرد، وارد آلیاژ می شود بعنوان سولفیدهای کروم و آلومینیم محبوس شده و به طور موثری از تشکیل عناصر محافظت کننده در نزدیکی سطح آلیاژ جلوگیری می کند و بنابراین می تواند در روند تشکیل و تغییر شکل لایه محافظتی سطح مداخله کند. اگر گوگرد کافی وارد آلیاژ شود بطوریکه تمام کروم یا آلومینیوم موجود فورا به سولفید تبدیل شوند، ممکن است سولفید های پایدارتر از فلز پایه به دلایل مورفولوژیکی و سینتیکی شکل بگیرند. این سولفید های فلزی پایه هستند که اغلب مسئولیت حمله تسریع شده دارند، زیرا آنها بسیار سریعتر از اکسید یا سولفید های کروم یا آلومینیوم رشد می کنند. علاوه بر این، آنها نقطه ذوب نسبتا کم دارند، به طوری که اغلب فاز های سرباره مذاب ممکن است. اکسیژن، گوگرد و درجه حرارت عوامل مهمی برای فرایند سولفید شدن در سیستم تبدیل زغال سنگ به گاز هستند.
دیدگاه خود را بنویسید